صَفَنیا 3:1-2 , 9- 13
خداوند چنین میگوید :
[1] وای بر شهر ستمگر، که عِصیانگر است و فاسد! [2] از کسی فرمان نمیبرد، و تأدیب نمیپذیرد؛ بر خداوند توکل نمیکند، و به خدای خویش نزدیکی نمیجوید.
[9] «در آن زمان، زبان قومها را به زبانی پاک تبدیل خواهم کرد، تا همگی نام یهوه را بخوانند و او را با یکدلی خدمت کنند. [10] از فراسوی رودخانههای کوش، مسئلتکنندگانم، یعنی قوم عزیز من که پراکندهاند، هدایای مرا خواهند آورد. [11] «در آن روز، دیگر به سبب اعمال خود شرمسار نخواهی بود، یعنی به سبب همۀ اعمالی که بدانها برمن عِصیان ورزیدی. زیرا در آن زمان آن کسانت را که سرمست غرورند، از میانت دور خواهم کرد، و تو دیگر بر کوه مقدس من تکبر نخواهی کرد. [12] اما در میانت مردمانی حقیر و بینوا بر جا خواهم نهاد که در نام خداوند پناه خواهند گرفت. [13] باقیماندگان اسرائیل خطا نخواهند ورزید و دروغ نخواهند گفت، و در دهانشان زبان حیلهگر نخواهد بود. زیرا آنان چَریده، خواهند آرَمید و کسی بیمناکشان نخواهد ساخت.»
مزمور 34:1-22
[1] خداوند را در همه وقت متبارک خواهم خواند؛ ستایش وی همواره بر زبان من خواهد بود. [2] جان من در خداوند فخر خواهد کرد؛ مسکینان بشنوند و شادی کنند. [3] خداوند را با من تجلیل کنید، نام او را با یکدیگر برافرازیم. [4] خداوند را جُستم، و مرا اجابت کرد؛ او مرا از همۀ ترسهایم رهانید. [5] آنان که نگاهشان بر اوست، میدرخشند؛ روی ایشان هرگز شرمسار نمیشود. [6] این مسکین فریاد برآورد و خداوند صدایش را شنید و او را از همۀ تنگیهایش نجات بخشید. [7] فرشتۀ خداوند گرداگرد ترسندگان او اردو میزند، و آنان را میرهاند. [8] بچشید و ببینید که خداوند نیکوست؛ خوشا به حال آن که در او پناه گیرد. [9] ای مقدسین خداوند، از او بترسید، زیرا ترسندگان او را هیچ کمی نیست. [10] شیران ژیان، محتاج و گرسنه میشوند، اما جویندگان خداوند هیچ چیزِ نیکو کم نخواهند داشت. [11] ای فرزندان، بیایید و به من گوش فرا دهید، تا ترس خداوند را به شما بیاموزم. [12] کیست آن که آرزومند حیات باشد و دوستدار روزهای بسیار، تا نیکویی ببیند؟ [13] زبان از بدی نگاه دار و لبان از فریب فرو بند؛ [14] از بدی روی بگردان و نیکویی پیشه کن، آرام بجوی و در پی صلح باش. [15] چشمان خداوند، بر پارسایان است و گوشهایش به فریاد کمک ایشان؛ [16] روی خداوند بر ضد بدکاران است، تا یاد ایشان را از روی زمین برچیند. [17] پارسایان فریاد برمیآورند، و خداوند آنان را میشنود؛ او ایشان را از همۀ تنگیهایشان میرهاند. [18] خداوند نزدیک شکستهدلان است و کوفته شدگانِ در روح را نجات میبخشد. [19] پارسا را مشقت بسیار است، اما خداوند او را از همۀ آنها خواهد رهانید؛ [20] همۀ استخوانهای او را حفظ خواهد کرد، که یکی از آنها نیز نخواهد شکست. [21] شریر را شرارت از پا در خواهد آورد، و دشمنان مرد پارسا محکوم خواهند شد. [22] خداوند جان خادمان خود را فدیه میدهد؛ هر که به وی پناه بَرَد، هرگز محکوم نخواهد شد.
بیا ای خداوند و تاخیر مکن ؛ و گناهان قوم خود را بیامرز
مَتّی 21:28-32
[28] «نظر شما چیست؟ مردی دو پسر داشت. نزد پسر نخست خود رفت و گفت: ”پسرم، امروز به تاکستان من برو و به کار مشغول شو.“ [29] پاسخ داد: ”نمیروم.“ امّا بعد تغییر عقیده داد و رفت. [30] پدر نزد پسر دیگر رفت و همان را به او گفت. پسر پاسخ داد: ”میروم، آقا،“ امّا نرفت. [31] کدامیک از آن دو پسر خواست پدر خود را به جا آورد؟» پاسخ دادند: «اوّلی.» عیسی به ایشان گفت: «آمین، به شما میگویم، خَراجگیران و فاحشهها پیش از شما به پادشاهی خدا راه مییابند. [32] زیرا یحیی در طریق پارسایی نزد شما آمد امّا به او ایمان نیاوردید، ولی خَراجگیران و فاحشهها ایمان آوردند. و شما با اینکه این را دیدید، تغییر عقیده ندادید و به او ایمان نیاوردید.
تعمق
پیام اصلی هر دو قرائت این است که خدا به عمل و فروتنی ما مینگرد ، نه به ادعاها و کلمات زیبا . آن قوم افتاده و مسکین که در کتاب صفنیا وعده داده شده ، شبیه همان پسری در انجیل است که هر چند ابتدا نافرمانی کرد ، اما بعد پشیمان شد و اراده پدر را انجام داد . در مقابل کسانی که فقط در ظاهر به خدا بله میگویند مادر عمل کاری نمیکنند ، همچون آن شهر مغرور و طغیان گر ، از پادشاهی خدا دور میمانند . راه نجات ، نه در تظاهر به دینداری، بلکه در توبه واقعی و اطاعت عملی است.
