قرائت اول - سال زوج ارمياء نبي 7/1-11
(آيا اين خانه‌اي كه به اسم من مسمّي است در نظر شما مغاره دزدان شده است؟)
بخشي از كتاب ارمياء نبي
كلامي از جانب خداوند به ارميا نازل شده، گفت: «به دروازه خانه خداوند بايست و اين كلام را در آنجا ندا كرده، بگو: اي تمامي يهودا كه به اين دروازه‌ها داخل شده، خداوند را سجده مي‌نماييد، كلام خداوند را بشنويد. يهوه صبايوت خداي اسرائيل چنين مي‌گويد: طريق‌ها و اعمال خود را اصلاح كنيد و من شما را در اين مكان ساكن خواهم گردانيد. به سخنان دروغ توكل منماييد و مگوييد كه معبد خدا، معبد خدا، معبد خدا اين است. زيرا اگر به تحقيق طريق‌ها و اعمال خود را اصلاح كنيد و انصاف را در ميان يكديگر به عمل آوريد، و بر غريبان و يتيمان و بيوه‌زنان ظلم ننماييد و خون بي‌گناهان را در اين مكان نريزيد و خدايان غير را به جهت ضرر خويش پيروي ننماييد، آنگاه شما را در اين مكان در زميني كه به پدران شما از ازل تا به ابد داده‌ام ساكن خواهم گردانيد. اينك شما به سخنان دروغي كه منفعت ندارد توكل مي‌نماييد. آيا مرتكب دزدي و زنا و قتل نمي‌شويد و به دروغ قسم نمي‌خوريد و براي بَعل بخور نمي‌سوزانيد؟ و آيا خدايان غير را كه نمي‌شناسيد پيروي نمي‌نماييد؟ و داخل شده، به حضور من در اين خانه‌اي كه به اسم من مسمّي است مي‌ايستيد و مي‌گوييد كه به گردن تمام اين رجاسات سپرده شده‌ايم. آيا اين خانه‌اي كه به اسم من مسمّي است در نظر شما مغاره دزدان شده است؟ و خداوند مي‌گويد: اينك من نيز اين را ديده‌ام.
اين است سخن خدا. - خدا را سپاس باد.
مزمور برگردان مزمور 84
- چه نیکوست، ای خداوند، ساکن بودن در خانه تو!
جان من مشتاق بلكه كاهيده شده است براي صحن¬هاي خداوند.
دلم و جسدم براي خداي حي صيحه مي‌زند.
- چه نیکوست، ای خداوند، ساکن بودن در خانه تو!
گنجشك نيز براي خود خانه‌اي پيدا كرده است
و پرستوك براي خويشتن آشيانه‌اي
تا بچه‌هاي خود را در آن بگذارد، در مذبح‌هاي تو
اي يهوه صبايوت كه پادشاه من و خداي من هستي.
- چه نیکوست، ای خداوند، ساکن بودن در خانه تو!
خوشا به حال آناني كه در خانه تو ساكنند
كه تو را دائماً تسبيح مي‌خوانند،
خوشا به حال مردماني كه قوت ايشان در تو است
و طريق‌هاي تو در دل¬هاي ايشان.
- چه نیکوست، ای خداوند، ساکن بودن در خانه تو!
زيرا يك روز در صحن¬هاي تو بهتر است از هزار.
ايستادن بر آستانه خانه خداي خود را بيشتر مي‌پسندم
از ساكن شدن در خيمه‌هاي اشرار.
- چه نیکوست، ای خداوند، ساکن بودن در خانه تو!
سرود قبل از انجيل ر.ک يعقوب 5/7-8
هللويا- همان¬طور که دهقان در انتظار ثمر گرانبهاي زمين صبر مي¬كند،
شما نيز در انتظار ثمر این کلام صبور باشيد - هللويا.
انجيل متي 13/24-30
(بگذاريد هر دو تا هنگام درو با هم رشد كنند.)
بخشي از انجيل متي - درود بر تو اي خداوند.
در آن ایام، عیسی مثلي ديگر براي جماعت آورده گفت: "ملكوت آسمان مردي را ماند كه بذر نيكو در مزرعه‌اش كاشت. هنگامي‌كه مردم در خواب بودند، دشمن وي آمده تلخه در ميان گندم كاشت و رفت. چون گندم روئيد و ثمر آورد، تلخه نيز ظاهر گشت. خدمتكاران صاحبخانه، نزد او رفته گفتند: "اي آقا، مگر بذر نيكو در مزرعه‌ات نكاشتي؟ پس تلخه را كجا است؟" او به ايشان گفت: "دشمني اين كار را كرده است". و خدمتكاران به او گفتند: "مي‌خواهي برويم و آن را جمع كنيم؟" ولي او گفت: "نه! مبادا هنگام جمع كردن تلخه، گندم را نيز همراه آن بركنيد. بگذاريد هر دو تا هنگام درو با هم رشد كنند و در موسم درو، دروگران را خواهم گفت: نخست تلخه را جمع كنيد و آن را در دسته‌هایي ببنديد تا سوزانده شود، اما گندم را در انبارم ذخيره كنيد".
اين است سخن خدا. - ستايش بر تو، اي مسيح.
تعمق
در جهان هم نيكوئي وجود دارد كه خداوند آنرا مي‌كارد و هم بدي وجود دارد كه دشمن خدا يعني شيطان كارنده آن است. گاهي اوقات ما كه عجولانه قضاوت مي‌كنيم و عيوب ديگران را مي‌بينم، اما چشم خود را به روي ضعف¬ها و گناهان خود مي‌بنديم، از خدا مي‌خواهيم كه بدي را ريشه كن كند، غافل از آنكه در قلب ما نيز خوبي و بدي مثل تخم نيكو و تلخه آميخته است. اما خداوند صبور است و مي‌خواهد كه انسانها نه از روي ترس و اجبار، بلكه درآزادي محبت، نيكي را انتخاب كنند و بدي و شرارت را از خود دور سازند.
البته صبر و رحمت خداوند به مفهوم آن نيست كه او كه قدوس است تا به ابد متحمل بدي خواهد شد. ما انسانها نبايد از صبر او سوءاستفاده كنيم، بلكه بايد از اين ايام فيض براي ريشه كن ساختن بدي از قلب و دنياي خود بهره بگيريم، مبادا وقت درو يعني روز داوري فرارسد كه در آن تلخه از گندم جدا خواهد شد و براي سوزاندن جمع خواهد گشت.
* چگونه از صبر و رحمت خداوند براي پاك كردن قلب خود از نيروي شرير استفاده مي‌كنيم؟
* چگونه سعي مي‌كنيم با وفاداري به تعهدات تعميدمان، شيطان و تمام كارها و فريب¬هاي او را از خود دور سازيم و فقط بذر نيكوي خداوند را در زمينِقلب خود بپذيريم؟
