جشن مسيح پادشاه عالم مسيح: خداوند صلح و اتحاد
قرائت اول 2سموئيل 5/ 1ـ3
(داود را به عنوان پادشاه اسرائيل مسح نمودند)
بخشي از كتاب دوم سموئيل
در آن ايام همه قبايل اسرائيل نزد داود به حبرون آمدند و به او چنين گفتند: "اينك ما استخوان و گوشت تو هستيم و قبل از اين نيز هنگامي كه شاؤل بر ما سلطنت مي‌نمود، تو بودي كه اسرائيل را بيرون مي‌بردي و اندرون مي‌آوردي و خداوند تو را گفت كه تو قوم من اسرائيل را شباني خواهي كرد و بر اسرائيل پيشوا خواهي بود." جميع مشايخ اسرائيل نزد پادشاه به حبرون آمدند و داود پادشاه در حبرون به حضور خداوند با ايشان عهد بست و داود را به عنوان پادشاه اسرائيل مسح نمودند.
اين است سخن خدا. - خدا را سپاس باد.
مزمور برگردان مزمور 122/ 1ـ6
- جايي كه خداوند سلطنت مي‌كند، صلح حكمفرماست.
شادمان مي‌شدم چون به من مي‌گفتند:
"به خانه خداوند برويم."
و اكنون پاهاي ما ايستاده‌اند
در دروازه‌هاي تو، اي اورشليم.
- جايي كه خداوند سلطنت مي‌كند، صلح حكمفرماست.
اي اورشليم چون شهري است تماماً پيوسته بنا شده
بدانجاست كه اسباط بالا مي‌روند، اسباط خداوند
تا طبق قانون اسرائيل
نام خداوند را حمد بخوانند.
- جايي كه خداوند سلطنت مي‌كند، صلح حكمفرماست.
زيرا كه در آنجا كرسي‌هاي داوري بنا شده
يعني كرسي‌هاي خاندان داود
براي اورشليم صلح و سلامتي بطلبيد.
آناني كه تو را دوست مي‌دارند، در صلح زندگي كنند.
- جايي كه خداوند سلطنت مي‌كند، صلح حكمفرماست.
قرائت دوم كولسيان 1/ 12ـ20
(او ما را به ملكوت پسر خود منتقل ساخته است)
بخشي از رساله پولس رسول به كولسيان
اي برادران، پدر را شكرگزاري كنيد چون شما را لايق آن گردانيد كه در ميراث مقدسان در نور سهيم شويد، كه ما را از نيروي ظلمت رهانيده و به ملكوت پسر محبوب خود منتقل ساخته است كه در او فديه و بخشايش گناهان را يافته‌ايم.
او مظهر خداي ناديده است، نخست زاده تمام آفريدگان، زيرا كه در او همه چيز آفريده شد، در آسمان و روي زمين، موجودات ديدني و ناديدني، تخت¬ها، سلطنت¬ها، رياست¬ها و قدرت¬ها. همه چيز به وسيله او و براي او آفريده شد و او قبل از همه است و همه در او بقا دارند.
و او سر بدن يعني كليسا مي¬باشد. اوست ابتدا و نخست‌زاده از ميان مردگان، تا در همه چيز او مقام اول را داشته باشد، زيرا خدا را پسند آمد كه هر كمال، در او ساكن شود و همه چيز را توسط او با خود مصالحه دهد، چه بر زمين و چه در آسمان، چون با خون صليب وي صلح را برقرار كرد.
اين است سخن خدا. - خدا را سپاس باد.
سرود قبل از انجيل .ك.به‌مرقس 11/ 9ـ10
هللويا- مبارك باد آن كه به نام خداوند مي‌آيد مبارك باد ملكوت پدر ما داود، ملكوتي كه مي‌آيد. - هللويا.
انجيل لوقا 23/ 35ـ43
(اي خداوند، چون در ملكوت خود آيي، مرا به ياد آور)
بخشي از انجيل لوقا - درود بر تو اي خداوند.
در آن هنگام مردم آنجا ايستاده، نگاه مي‌كردند. بزرگان نيز او را مسخره نموده مي‌گفتند: "ديگران را نجات داد، پس اگر مسيح و برگزيده خدا است، خود را نجات دهد."
سربازان نيز او را استهزاء مي‌كردند، جلو ¬آمده، او را سركه مي‌دادند و مي‌گفتند: "اگر تو پادشاه يهود هستي، خود را نجات ده." در بالاي سرش نوشته‌اي بود: اين است پادشاه يهود.
يكي از مجرمين مصلوب به او توهين مي‌كرد: "مگر تو مسيح نيستي؟ خود را نجات ده و ما را نيز." ولي ديگري در جواب او را نهيب زده گفت: "آيا حتي از خدا نمي‌ترسي، تو كه به همانسان محكوم گشته‌اي؟ براي ما منصفانه است، چون ما به سزاي اعمال خود مي‌رسيم. ولي اين مرد هيچ خطايي نكرده است." و گفت: "عيسي، چون در ملكوت خود آيي، مرا به ياد آور." عيسي به او گفت: "به راستي به تو مي‌گويم، امروز با من در فردوس خواهي بود."
اين است سخن خداوند. - ستايش بر تو، اي مسيح.
تعمق
در آخرين يكشنبه هر سال عبادي، كليسا جشن مسيح پادشاه عالم را برگزار مي‌نمايد و از ايمانداران دعوت مي‌كند تا در مورد مفهوم سلطنت مسيح و ماهيت ملكوت او تعمق نمايند. قرائت¬هاي امروز و به خصوص قرائت انجيل به ما نشان مي‌دهند كه از آنجايي كه پادشاهي مسيح از اين جهان نيست (ر.ك. به يوحنا 18/ 36)، نحوه سلطنت و مفهوم ملكوت او با آنچه كه از پادشاهان و سلطنت¬هاي اين جهان مي‌شناسيم، تفاوت بسياري دارد. در حاليكه پادشاهان اين جهان بر تخت¬هاي زرين مي‌نشينند، مسيح بر چوب صليب ميخكوب است. در اطراف پادشاهان اين جهان، درباريان، بزرگان و اشراف با احترام مي‌ايستند و او را تكريم مي‌نمايند، در حاليكه در اطراف صليب مسيح، بزرگان قوم او را مسخره نموده مي‌گفتند: "ديگران را نجات داد، پس اگر مسيح و برگزيده خدا است، خود را نجات دهد!" در كنار پادشاهان و حتي در بيرون كاخ¬هاي آنان، سربازان با وقاري خاص از او نگهباني مي‌كنند و براي او با تشريفات بسيار اداي احترام مي‌نمايند، اما در پاي صليب مسيح، "سربازان او را استهزاء مي‌كردند و جلو آمده او را سركه مي‌دادند و مي‌گفتند: اگر تو پادشاه يهود هستي، خود را نجات ده!" بر بالاي جايگاه پادشاهان اين جهان كه تاج¬هايي از طلا، مزين به جواهرات گرانبها بر سر دارند، عناوين اشرافي و القاب شكوهمند آنان نوشته شده، اما بر بالاي صليب مسيح كه تاجي از خار، مزين به قطرات خون بر سر دارد، از روي تحقير و تمسخر نوشته شده: "اين است پادشاه يهود!"
اگر چه او شبيه پادشاهان اين جهان نيست، ولي همان "پسر داود" است (ر.ك. به متي 21/ 9) كه خدا سلطنت ابدي شخصي از نسل وي را وعده داده بود (ر.ك. به مرقس 11/ 10 و اول سموئيل 7/ 16 و 19). اما سلطنت او، ادامه سلطنت دنيوي داود بر مملكتي محدود نيست، بلكه سلطنتي نوين با ويژگيهايي نوين است: سلطنت مسيح، رئيس پادشاهان جهان (ر.ك. به مكاشفه 1/ 5) كه سلطنتي الهي است و تمام عالم را در بر مي‌گيرد، چون "او مظهر خداي ناديده است، نخست‌زاده تمام آفريدگان، زيرا كه در او همه چيز آفريده شد، در آسمان و روي زمين، موجودات ديدني و ناديدني، تخت¬ها، سلطنت¬ها، رياست¬ها و قدرت¬ها" (قرائت دوم امروز). او پادشاهي است كه برخلاف داود (ر.ك. به قرائت اول) و ديگر پادشاهان اين جهان، سلطنتش را با سركوب كردن دشمنان تحكيم نمي‌بخشد و صلحي ناقص و ناپايدار بين عده محدودي از وفاداران و هم‌پيمانانش برقرار نمي‌سازد، بلكه پادشاهي است كه سرور صلح و سلامتي است (ر.ك. به اشعياء 9/ 6). او همان شخصي است كه در قرائت دوم امروز در مورد او مي‌خوانيم كه "خدا را پسند آمد كه هر كمال، در او ساكن شود و همه چيز را توسط او با خود مصالحه دهد، چه بر زمين و چه در آسمان چون با خون صليب وي صلح را برقرار كرد" (قرائت دوم امروز).
مسيح پادشاهي است كه نه به وسوسه ابليس در آغاز رسالت زميني‌اش (ر.ك. به متي 4/ 1-10) و نه به وسوسه بزرگان قوم در لحظات آخر زندگي، هنگاميكه قدرت نجات‌بخش او را به عنوان مسيح به مبارزه مي‌طلبيدند (ر.ك. به انجيل امروز)، از نيروي الهي خود در جهت دفاع از خويش و اعمال قدرت استفاده نكرد. مسيح پادشاهي است كه "با نثار جان خود بر قربانگاه صليب، به عنوان قرباني پاك مصالحه، راز بازخريد بشر را به انجام رساند و تمام آفرينش را تحت نيروي خود قرار داد" (ديباچه امروز). دزد نادم انجيل امروز نماينده تمام كساني است كه آگاهند سزاي گناهانشان مرگ است، اما با نگريستن بر مسيح مصلوب و اقرار كردن او به عنوان پادشاه خود و نجات‌دهنده شگفتي كه به جاي آنان مي‌ميرد، رحمت و بخشايش او را مي‌طلبند و بي‌آنكه سزاوار آن باشند، در ملكوت آسماني او سهيم مي‌گردند.
پس همانگونه كه پولس رسول در قرائت دوم امروز به ما مي‌گويد "پدر را شكرگزاري كنيد چون شما را لايق آن گردانيد كه در ميراث مقدسان در نور سهيم شويد كه ما را از نيروي ظلمت رهانيده و به ملكوت پسر محبوب خود منتقل ساخته است كه در او فديه و بخشايش گناهان را يافته‌ايم." باشد كه سلطنت مسيح كه "سلطنت ابدي و جهاني، سلطنت راستي و حيات، سلطنت تقدس و فيض، سلطنت عدالت، صلح و محبت است" (ر.ك. به ديباچه امروز)، هر چه زودتر در قلب¬هاي يكايك ما و همه مردم جهان برقرار شود. "مبارك باد آن كه به نام خداوند مي‌آيد! مبارك باد ملكوت پدر ما داود، ملكوتي كه مي‌آيد!" (سرود قبل از انجيل امروز).
٭ آيا مسيح را پادشاه قلب و زندگي خود مي‌دانيم؟ آيا شهادت زندگي ما نمايانگر اين واقعيت هست كه تابعان چنين پادشاهي هستيم؟
٭ آيا با همان ايمان دزد نادم به مسيح مصلوب مي‌نگريم و او را به عنوان پادشاه خود شناخته، رحمت و بخشايش وي را مي‌طلبيم؟
٭ به عنوان شهروندان ملكوت مسيح كه از هم‌اكنون در ميان ما مي‌باشد، چگونه براي رشد و تحقق نهايي آن در آخرت تلاش مي‌كنيم؟
