قرائت اول - سال فرد روميان 2/ 1-11
بخشي از رساله پولس رسول به روميان
پس اي انسان، هر كه باشي وقتي در مورد ديگري قضاوت ميكني، عذري نداري، زيرا با قضاوت كردن در مورد او، خود را محكوم ميسازي، زيرا تو نيز همان كارها را ميكني، اي تو كه قضاوت ميكني حال ميدانيم كه قضاوت خدا بر حسب راستي بر آناني كه چنين اعمالي انجام ميدهند، واقع ميشود. پس اي انسان، آيا ميپنداري كه وقتي كساني را كه چنين اعمالي را انجام دهند مورد قضاوت قرار مي¬دهي و خود نيز همان اعمال را مي¬كني، از قضاوت خدا خواهي رست؟ و يا غناي نيكوئي و تحمل و صبر خدا را حقير ميشماري و نمي¬داني كه نيكوئي خدا تو را به سوي توبه سوق مي¬دهد؟ اما با دل سنگ و ناپشيمانت، عليه خود براي روز خشم كه در آن داوري عادلانه خدا آشكار خواهد شد، خشم مي اندوزي، زيرا او هر كس را برحسب اعمالش پاداش خواهد داد: حيات جاويدان به آناني كه با پايداري در بجا آوردن نيكي جوياي جلال، افتخار و فنا ناپذيري ميباشند، اما خشم و غضب به نفاق افكنان كه از راستي اطاعت نمينمايند بلكه مطيع بي¬عدالتي مي¬باشند. براي هر انساني كه مرتكب بدي مي¬شود، رنج و عذاب خواهد بود، ابتدا براي يهوديان و سپس يونانيان، جلال، افتخار و آرامش بر هر آنكس كه نيكي بجا مي¬آورد، ابتدا بر يهوديان و سپس بر يونانيان، زيرا خدا هيچ تبعيضي قائل نمي¬شود.
اين است سخن خدا. - خدا را سپاس باد.
مزمور برگردان مزمور 62
جان من فقط براي خدا خاموش ميشود
زيرا كه نجات من از جانب اوست.
او تنها صخره و نجات من است
و قلعة بلند من تا جنبش نخورم.
برخداست نجات و جلال من.
صخرة قوّت من و پناه من در خداست.
اي قوم همه وقت بر او توكّل كنيد
و دلهاي خود را به حضور وي بريزيد.
زيرا خدا ملجاي ماست،
قوّت از آن خداست.
اي خداوند رحمت نيز از آن تو است،
زيرا به هر كس
موافق عملش جزا خواهي داد.
سرود قبل از انجيل لوقا 14/ 11
هللويا- زيرا هرآنكه خود را سرافراز سازد، خوار خواهد شد و هر آنكه خويشتن را فروتن سازد، سرافراز خواهد گشت - هللويا.
انجيل لوقا 11/ 42-46
بخشي از انجيل لوقا - درود بر تو اي خداوند.
ولي واي بر شما اي فريسيان كه ده يك نعناع و سداب و همه سبزيجات را مي‌پردازيد، ولي عدالت و محبت خدا را ناديده مي‌گيريد. اينها را مي‌بايست بجاي آورد و در مورد آنها قصور نكرد. واي بر شما اي فريسيان كه برترين كرسيها در كنائس و سلام شنيدن در ميدانها را دوست مي‌داريد. واي برشما، چراكه به قبرهايي بي نشان مي‌مانيد كه مردم بر آنها مي‌گذرند و نمي‌دانند". آنگاه يكي از علماي شريعت به او گفت: "اي استاد، اين را كه مي‌گوئي به ما نيز توهين ميكني". او گفت: واي برشما نيز اي علماي شريعت، چراكه شما بر مردمان بارهايي مي‌گذاريد كه حملشان دشوار است و خود اين بارها را حتي با يك انگشت لمس نمي‌كنيد.
اين است سخن خدا. - ستايش بر تو، اي مسيح.
تعمق
عيسي در ادامه سخنان سرزنش¬آميز خود در مورد اعمال ظاهري شريعت كه جنبه ريا دارند و نه يك تعهد قلبي و توبه دروني، مي‌گويد كه چنين اعمالي، نقابي بيش نيست كه بي¬وفايي دروني انسان را نسبت به مقتضيات فرمان محبت خدا مي‌پوشاند. او علماي شريعت را نيز كه با افزودن تفاسير دست و پا گير به قوانين شريعت، آنها را براي مردم به يك بار سنگين تبديل مي‌نمايند، در حاليكه خود در رياكاريشان تلاش كوچكي نيز براي بجا آوردن آن نمي‌كنند، محكوم مي‌سازد.
٭ محكوم كردن رفتار غلط ديگران كار ساده‌اي است، اما انتقاد راستين و سازنده آن است كه با قصد ياري و اصلاح انجام شود. در اصلاح برادرانه، همواره مسيح را الگوي خود قرار دهيم.
٭ به عنوان يك شاهد مسيح، چگونه سعي مي‌كنيد تعاليم او را با صداقت بجا آوريد و از رياكاري و تظاهر دوري كنيد؟
