اول سموئیل 1:24-28
[24] و چون او را از شیر باز داشته بود، وی را باسه گاو و یک ایفه آرد و یک مشک شراب با خودآورده، به خانه خداوند در شیلوه رسانید و آن پسر کوچک بود.
[25] و گاو را ذبح نمودند، و پسررا نزد عیلی آوردند.
[26] و حنا گفت: «عرض میکنمای آقایم! جانت زنده بادای آقایم! من آن زن هستم که در اینجا نزد تو ایستاده، از خداوندمسئلت نمودم.
[27] برای این پسر مسالت نمودم وخداوند مسالت مرا که از او طلب نموده بودم، به من عطا فرموده است.
[28] و من نیز او را برای خداوند وقف نمودم؛ تمام ایامی که زنده باشدوقف خداوند خواهد بود.» پس در آنجا خداوند را عبادت نمودند.
مزمور برگردان
اول سموئیل 2:1 ، 4 ،5 ,6 ،7 ,8
[1] و حنا دعا نموده، گفت: «دل من در خداوند وجد مینماید.و شاخ من در نزد خداوند برافراشته شده. و دهانم بر دشمنانم وسیع گردیده است. زیرا که در نجات تو شادمان هستم.
کمان جباران را شکسته است. و آنانی که میلغزیدند، کمر آنها به قوت بسته شد.
سیرشدگان، خویشتن را برای نان اجیر ساختند. و کسانی که گرسنه بودند، استراحت یافتند. بلکه زن نازا هفت فرزند زاییده است. و آنکه اولادبسیار داشت، زبون گردیده
خداوند میمیراند و زنده میکند؛ به قبر فرودمی آورد و برمی خیزاند.
خداوند فقیر میسازد و غنی میگرداند؛ پست میکند و بلند میسازد.
فقیر را از خاک برمی افرازد. و مسکین را از مزبله برمی دارد تا ایشان را با امیران بنشاند. و ایشان راوارث کرسی جلال گرداند. زیرا که ستونهای زمین از آن خداوند است. و ربع مسکون را بر آنهااستوار نموده است.
سرود قبل از انجیل
ای پادشاه تمامی قوم ها و سنگ زاویه کلیسا ، بیا و انسانی را که از خاک سرشتی نجات ده !
لوقا 1:46-55
[46] پس مریم گفت: «جان من خداوند راتمجید میکند،
[47] و روح من به رهاننده من خدابوجد آمد، [48] زیرا برحقارت کنیز خود نظرافکند. زیرا هان از کنون تمامی طبقات مراخوشحال خواهند خواند،
[49] زیرا آن قادر، به من کارهای عظیم کرده و نام او قدوس است،
[50] ورحمت او نسلا بعد نسل است. بر آنانی که از او می ترسند.
[51] به بازوی خود، قدرت را ظاهرفرمود و متکبران را به خیال دل ایشان پراکنده ساخت.
[52] جباران را از تختها به زیر افکند. وفروتنان را سرافراز گردانید.
[53] گرسنگان را به چیزهای نیکو سیر فرمود و دولتمندان راتهیدست رد نمود.
[54] بنده خود اسرائیل را یاری کرد، به یادگاری رحمانیت خویش،
[55] چنانکه به اجداد ما گفته بود، به ابراهیم و به ذریت او تاابدالاباد.»
تعمق
امروز کلیسا صدای دو مادر ، حنا در عهد عتیق و مریم در عهد جدید را به هم می آمیزد که هر دو حقیقتی تکان دهنده را فریاد میزنند : خداوند معیارهای بشری را واژگون میسازد . هر دو سرود گواهی می دهند که خدا به دلی که خود را قوی و بی نیاز می پندارد وارد نمیشود ، بلکه به دنبال دلی خالی و نیازمند است تا آن را با فیض خود پر سازد . حنا پس از سال ها رنج نازایی وقتی هدیه خدا را دریافت کرد آن را برای خود نگاه نداشت بلکه عزیز ترین دارایی اش را سخاوتمندانه بخدا بازگرداند ؛ و مریم نیز با وجود عظمت ماموریتش ، خود را تنها کنیز خداوند خواند . این پیام نجات است ؛اینکه قدرت خدا نه در بازوی زور آوران ، بلکه در تسلیم و فروتنی کسانی آشکار میشود که همچون این دو مادر ، تمام امید و شادی خود را نه در داشته های زمینی ، بلکه در نجات دهنده خویش میابند .
