يكشنبه سوم فصل ورود - سال 1
شاد باشيد: رهايي نزديك است
قرائت اول اشعياء 1:35-6 و 8 و 10
(خداوند خود به نجات ما ميآيد)
بخشي از كتاب اشعياء نبي
بيابان و زمين خشك به وجد آيند، صحرا شادمان شود و بشكفد: مثل گل نرگس شكوفه بسيار نمايد، با شادماني و ترنم به وجد آيد. جلال لبنان بدان عطا شده و شوكت كَرمَل و شارون. آنها جلال خداوند را خواهند ديد، فروغ خداي ما را. دستان سست را قوي سازيد و زانوان لرزان را استوار گردانيد. به دل هاي پريشان بگوييد: "قوي باشيد، نترسيد، اينك خداي شما با انتقام و عقوبت الهي ميآيد. او خود ميآيد تا شما را نجات دهد". آنگاه چشمان كوران باز خواهد شد و گوش هاي كران گشوده خواهد گرديد.
آنگاه لنگان همچون غزال خواهند جست و زبان لالان فرياد شادي برخواهد آورد،
در بيابان راهي هموار خواهد بود كه "طريق مقدس" ناميده خواهد شد و فديه شدگان خداوند بر آن باز خواهند گشت. آنان با غريو شادي به صهيون باز خواهند آمد، شادي جاودانه بر سر آنان خواهد بود. شادماني و خوشي، آنان را همراهي خواهد كرد و غم و ناله خواهند گريخت.
اين است سخن خدا. - خدا را سپاس باد.
مزمور برگردان مزمور 6:146-10
- بيا، اي خداوند، و ما را نجات ده.
خداوند تا به ابد وفادار است
او مظلومان را دادرسي ميكند و گرسنگان را نان ميبخشد
خداوند اسيران را آزاد ميسازد.
- بيا، اي خداوند، و ما را نجات ده.
خداوند كوران را بينايي ميبخشد, خداوند افتادگان را برميافرازد
خداوند عادلان را دوست ميدارد، خداوند غريبان را محافظت ميكند.
- بيا، اي خداوند، و ما را نجات ده.
او يتيمان و بيوه زنان را حمايت ميكند ولي طريق شريران را بر هم ميزند
خداوند تا ابد سلطنت خواهد كرد, خداي تو، اي صهيون، از نسلي به نسلي.
- بيا، اي خداوند، و ما را نجات ده.
قرائت دوم يعقوب 7:5-10
(دل قوي داريد، زيرا آمدن خداوند نزديك است)
بخشي از رساله يعقوب رسول
اي برادران، تا آمدن خداوند صبور باشيد. اينك دهقان براي ثمر گرانبهاي زمين انتظار ميكشد و برايش صبر ميكند تا باران اول و باران آخر را بيابد. شما نيز صبور باشيد. دل هاي خودرا استوار گردانيد، زيرا آمدن خداوند نزديك است. اي برادران، عليه يكديگر شكايت نكنيد تا داوري نگرديد، اينك داور بر در ايستاده است. اي برادران، از رنج و صبر پيامبران كه به نام خداوند سخن گفتهاند، سرمشق بگيريد.
اين است سخن خدا. - خدا را سپاس باد.
سرود قبل از انجيل اشعياء 1:61
هللويا - روح خداوند بر من است،
او مرا فرستاده است تا مسكينان را بشارت دهم. – هللويا.
انجيل متي 2:11-11
(آيا آنكه ميآيد تويي، يا منتظر ديگري باشيم؟)
بخشي از انجيل متي - درود بر تو اي خداوند
چون يوحنا در زندان اعمال مسيح را شنيد، شاگردانش را نزد او فرستاده گفت: "آيا آنكه ميآيد تويي، يا منتظر ديگري باشيم؟". عيسي به ايشان جواب داده گفت: "برويد و يوحنا را از آنچه ميبينيد و ميشنويد مطلع سازيد: كوران بينا ميگردند، لنگان براه ميافتند، جذاميان پاك، كران شنوا و مردگان زنده ميگردند و مسكينان بشارت داده ميشوند و خوشا به حال آنكه در من لغزش نخورد".
در حالي كه آنان ميرفتند، عيسي با مردم راجع به يوحنا سخن آغاز كرد كه: "براي ديدن چه چيز به بيابان رفتيد؟ نياي كه از باد ميلرزد؟ پس براي ديدن چه رفتيد؟ مردي كه جامههاي فاخر بر تن دارد؟ ولي آنان كه لباس هاي فاخر بر تن ميكنند، در كاخ هاي شاهان هستند. پس براي ديدن چه رفتيد؟ يك نبي؟ آري به شما ميگويم و بيش از يك نبي، او است كه در بارهاش نوشته شد:
"اينك من رسول خود را پيش روي تو ميفرستم. او راه را پيشاپيش تو آماده خواهد ساخت".
براستي به شما ميگويم، از ميان آناني كه از زن زاده شدهاند هيچكس بزرگ تر از يوحناي تعميد دهنده برنخاست، با اين حال كوچك ترين در ملكوت آسمان از او بزرگ تر است.
اين است سخن خداوند. - ستايش بر تو اي مسيح.
تعمق
پيام قرائت¬هاي امروز را ميتوان در چند كلمه كه سرود سرآغاز دعاي امروز را تشكيل ميدهد، خلاصه كرد: "... شاد باشيد، خداوند نزديك است!" (ر.ك. به فيليپيان 4/4-5). قرائت اول اعلام¬گر واقعه شاديآور بازگشت قوم اسرائيل از اسارت بابل است. گويي بيابان خشكي كه شاهد به اسارت رفتن قوم بود، براي بازگشت اسيران، به مكاني سرسبز و پرگل تبديل ميگردد. به قومي كه زير بار اسارت و رنج دوري از سرزمين مقدس خويش لرزان و سستدل گشته بودند، چنين بشارت داده ميشود: "قوي باشيد، نترسيد، اينك خداي شما ميآيد... او خود ميآيد تا شما را نجات دهد!" البته مثل بسياري از نوشتههاي عهد قديم، تمام نبوتهاي اين متن شامل آن زمان نميگردد، بلكه به زماني اشاره ميكند كه مسيح موعود براي نجات قطعي و واقعي انسانها، نه از اسارتي دنيوي، بلكه از اسارت بس مهلكتر نيروي گناه و عواقب آن يعني بيماري و رنج و مرگ خواهد آمد.
به همين دليل در قرائت انجيل ميبينيم كه يوحناي تعميددهنده كه بر مبناي شناختش از متون عهد قديم، آمدن مسيح و در نتيجه فرارسيدن ملكوت را با دعوتي جدي به توبه اعلام كرده و از آتش روز داوري سخن رانده بود، با ديدن برخورد ملايم مسيح با گناهكاران و دعوت پررحمت او به توبه و رفتار سرشار از صبر و گذشت او با خطاكاران، دچار ترديد ميگردد و از زندان شاگردانش را نزد عيسي ميفرستد تا از او بپرسند: "آيا آن كه ميآيد تويي، يا منتظر ديگري باشيم؟" عيسي در پاسخ به يوحناي تعميددهنده به همان متن اشعياء در قرائت اول و ساير متون مشابه عهد قديم كه اعمال شگفت و نجاتبخش مسيح و فيض و بركت زمان او را پيشگويي كرده بودند، چنين ميگويد: "برويد و آنچه را ميبنيد و ميشنويد به يوحنا اطلاع دهيد: كوران بينا ميگردند، لنگان به راه ميافتند، جذاميان پاك، كران شنوا و مردگان زنده ميگردند و مسكينان بشارت داده ميشوند و خوشا به حال آنكه در من لغزش نخورد."
اما همانگونه كه اين پيشگويي¬هاي زيبا در بازگشت قوم از اسارت بابل تماماً تحقق نيافت و به آيندهاي دورتر اشاره ميكرد، در آمدن اول مسيح نيز به طور كامل واقع نگرديد، زيرا به آيندهاي دورتر يعني به زمان برقراري نهايي ملكوت مسيح اشاره ميكند. اگر چه مسيح با نيروي الهي خود، در زمان حيات زمينياش، بسياري از بيماران را شفا بخشيد و به همه رنجديدگان و مسكينان بشارت داد، نجاتي كه با مرگ و رستاخيزش براي انسانها بدست آورد، تنها در بازگشت نهايي وي و برقراري ابدي ملكوتش به تحقق كامل خواهد رسيد. آن "طريق مقدس" كه اشعياء در قرائت اول به آن اشاره ميكند، همان راه نجات ابدي است كه مسيح براي ما گشود و آن را در ملكوت آسمان به مقصد نهايي خواهد رسانيد. همانگونه كه در ديباچه اول فصل ورود ميخوانيم: "او با نخستين ظهور متواضعانه خود در سرشت انساني ما، وعده قديم را به تحقق رسانيد و راه نجات ابدي را براي ما گشود. هنگامي كه در شكوه و جلال خويش باز آيد، ملكوت موعود را كه اكنون در انتظار و هوشياري به آن چشم دوختهايم، دريافت خواهيم نمود."
شايد از خود بپرسيم اين وعدههاي زيبا كي به تحقق خواهد رسيد؟ همانطور كه عيسي در پاسخش به يوحناي تعميددهنده او را براي فرارسيدن ملكوت آسمان به داشتن اميد و صبر دعوت ميكند، حضرت يعقوب در قرائت دوم امروز ما را نيز كه ممكن است از خود بپرسيم وعدههاي زيباي ملكوت مسيح كجا است و چرا در دنيا اين همه بدي و رنج و ناراحتي وجود دارد، به صبر و اميد دعوت مينمايد: "اي برادران، تا آمدن خداوند صبور باشيد. بنگريد دهقان چگونه در انتظار ثمر گرانبهاي زمين، براي باران اول و باران آخر صبر ميكند. شما نيز صبور باشيد! دلهاي خود را استوار گردانيد، زيرا آمدن خداوند نزديك است!" صرفاً به دليل اعتماد به باران رحمت خداوند است كه دهقان با رنج و زحمت بسيار، زمين را شخم ميزند و دانه را ميكارد. ما نيز بايد در زندگي خود همين پشتكار و صبر و اميد را داشته باشيم. وظيفه ما اين است كه طبق رسالت و دعوت خاص خود در زندگي، كار كنيم و با اميد به ياري نجاتبخش خداوند، در ساختن ملكوتش با او همكاري نماييم. در برابر رنج و سختيهاي اين جهان، از صبر دهقانان و پيامبران سرمشق بگيريم و با ايمان و اميد، براي فرارسيدن روز بازگشت مسيح صبور باشيم، روزي كه در آن تمام اسيران قدرت ظلمت و گناه اين جهان "با غريو شادي به صهيون باز خواهند آمد. شادي جاودانه در چهرههاي آنان خواهد بود. شادماني و خوشي همراه آنان خواهد بود و غم و ناله خواهند گريخت" (قرائت اول امروز).
٭ آيا به نجات مسيح ايمان داريم؟ آيا در برابر مشكلات و رنج و ناراحتيهاي اين جهان بيتاب ميگرديم و در ايمان خود لغزش ميخوريم، يا با صبر و اميد در انتظار تحقق نهايي ملكوت، در بازگشت مسيح هستيم؟
٭ قرائت دوم امروز به ما ميگويد: "عليه يكديگر شكايت نكنيد تا داوري نگرديد، اينك داور بر در ايستاده است!" تلاش نماييم تا در اين ايام كه با تعهد روحاني عميقتري براي آمدن مسيحآماده ميگرديم، از شكايت كردن از يكديگر و از سختيهاي زندگي اجتناب ورزيم و با خوشبيني و صبر و اميد بيشتري به زندگي نگاه كنيم.
٭ آيا شهادت زندگي ما نمايانگر آن هست كه مسيح پاسخ تمام انتظارهاي ما است، يا راه نجات را در چيز ديگري ميجوييم؟ در اين ايام، با تعهدي جديتر در راه نجات كه خود عيساي مسيح است، گام برداريم و نگذاريم كه سختيهاي اين جهان ما را در راه¬هاي كاذب نجات گمراه سازد.
