فرد مسیحی باید بیاموزد که آرزوهای منطقی را از آرزوهای نامعقول و نامنصفانه تمیز دهد و به رفتاری ناشی از احترام به مال و اموال غیر برسد [2534-2537، 2552].
طمع، دزدی، سرقت و کلاهبرداری، خشونت و بی عدالتی، حسادت و گرایش بی حد و حصر برای از آنِ خود کردنِ مال و اموال دیگران، ویژگی هایی هستند که از حرص و آز ناشی می شوند.
حسادت، بدخواهی و آزردگی به هنگام مشاهده رفاه دیگران و آرزوی کسب نامنصفانه چیزی است که دیگران دارند. کسی که برای دیگران آرزوهای ناخوش می کند، مرتکب گناه شده است. هنگامی که بکوشیم هر روز بیشتر از گذشته از موفقیت ها و داشته های دیگران شاد شویم، هنگامی که نیت خیر خدا برای خود را نیز باور داشته باشیم و وقتی که قلب خود را معطوف به ثروت واقعی کنیم، حسادت رو به کاهش می رود. این ثروت در این است که از راه روح القدس در حیات خدا سهیم هستیم [2538-2540، 2553-2554].
-
«هرچند دولتمند بود، برای شما فقیر شد تا شما از فقر او دولتمند شوید» (2 قر، 8: 9) [2544-2547، 2555-2557].
حتی جوانان هم ممکن است زمانی احساس خلاء درونی کنند. اما فقر در این زمینه آنقدرها هم بد نیست. فقط کافیست با همه قلب خود آن کسی را جست و جو کنم که خلاء من را پر کند و بتواند فقر مرا به ثروت تبدیل سازد. از این روست که عیسی (یسوع یا یشوعا) می گوید: «خوشابحال مسکینان در روح، زیرا ملکوت آسمان از آن ایشان است» (مت، 5: 3) ← 283-284.
بالاترین شور و شوق آدمی فقط می تواند خدا باشد. مشاهده او، آفریننده ما، خداوندگار و منجی، همان سعادت لایتناهی است [2548-2550، 2557] ← 285.
-
